FraMa Solutions
We zijn een organisatie die zich specialiseert in het ontwikkelen van producten die je absoluut niet nodig hebt, maar die toch onze nieuwsgierigheid en verwondering wekken. Deze organisatie heeft zich een naam opgebouwd door uitvindingen te lanceren die de vraag oproepen: “Waarom zou iemand hier behoefte aan hebben?” Van een betonblok van 1 m³ tot een bandendrukmeter. Deze organisatie weet hoe ze je aandacht kunnen trekken met onzinnige innovaties.
Op het eerste gezicht lijkt het misschien absurd, maar deze organisatie speelt in op de menselijke nieuwsgierigheid en de wens om dingen te verbeteren, zelfs als die verbetering eigenlijk nergens toe leidt. Wat is de waarde van iets dat je helemaal niet nodig hebt? Misschien gaat het meer om de kunst van het vermaak dan om daadwerkelijke functionaliteit.
Deze “nutteloze” uitvindingen geven ons de kans om te lachen, te verwonderen en ons te verbazen over de mogelijkheden die technologie ons biedt, zelfs als ze niets substantieels bijdragen aan ons dagelijks leven. Toch kunnen we niet ontkennen dat de organisaties in dit segment vaak onbedoeld een statement maken over de grenzen van innovatie.
Het roept een interessante vraag op: is er misschien een diepere waarde in het ontwikkelen van nutteloze producten? Ze herinneren ons eraan dat niet elke uitvinding serieus hoeft te zijn om waarde te hebben, en soms is het gewoon leuk om iets absurd te zien.
Interesse om deel te nemen aan de meest nutteloze uitvindingen tank?
Een inkijk in een van onze oprichters brein.
In de schemerzone tussen absurditeit en vernuft floreerde hij. Zijn naam was Ma, een man die de kunst van het rijk worden op een geheel nieuwe manier begreep: door nutteloze uitvindingen te maken. Waar anderen in de wereld van technologie en vooruitgang zagen, zag hij alleen een ruimte vol onbenutte mogelijkheden — mogelijkheden die het potentieel hadden om de massa te fascineren, zelfs zonder enig praktisch nut. En zo begon hij te creëren.
Zijn eerste uitvinding was een betonblok daarna een apparaat dat, wanneer je het aanraakte, een willekeurige set geluiden afspeelde — het was simpelweg een “geluidmachine” die totaal geen andere functie had dan mensen te vermaken met klanken die je niet wilde horen. Het was nutteloos. En juist dat was de charme. De wereld was gek op het absurde. Ma verkocht zijn uitvindingen met een glimlach en een simpele zin: “Voor wie niet weet wat hij met zijn tijd aan moet.” Mensen kochten het. Ze hielden ervan. De pers vond het hilarisch en publiceerde de gekste verhalen, wat Ma nog meer bekendheid opleverde.
Met elke nieuwe creatie ging zijn imperium vooruit. Van een bureaustoel die altijd met dezelfde kant omhoog viel, tot een soort van zelfstoppende klok die nooit op tijd was, maar toch steeds door bleef tikken, een constant reminder van wat we niet konden beheersen. Ma begreep de mens: we verlangen naar dingen die we niet echt nodig hebben, maar die een vreemde soort voldoening bieden.
Hij zag wat anderen niet zagen — de kracht van het overbodige, de magie van het nutteloze. In plaats van proberen de wereld te veranderen, begon hij het te verrijken met absurditeiten die zelfs de meest serieuze mensen tot lachen brachten. En lachen was het goud van de moderne tijd.
Iedere uitvinding die hij maakte, of het nu een gekke paraplu was die je per ongeluk in een windvlaag liet verdwijnen, of een soort “luchthapper” die je moest dragen om frisse lucht in te ademen zonder ooit daadwerkelijk iets in te ademen, werd een succes. Zijn marketingstrategie was briljant in zijn eenvoud: “Waarom niet? Waarom niet lachen? Waarom niet het absurde omarmen?”
Ma ontdekte dat je niet altijd de wereld moest verbeteren om rijk te worden. Soms was het genoeg om de mensen te laten ontsnappen uit hun dagelijkse ernst en ze even naar de absurditeit van het leven te laten kijken. En in die glimlach, dat lichte gevoel van “wat gebeurt hier?”, vond hij zijn rijkdom.
Het was niet de luxe die zijn fortuin definieerde, maar de vrijheid om te blijven creëren — het genot van weten dat er altijd een markt was voor iets onzinnigs, iets waarvan de waarde niet in het nut zat, maar in de ervaring, de verwondering, het lachen dat het opriep.
In de eindeloze stroom van nutteloze uitvindingen bloeide hij op. En in het besef dat je rijk kon worden door het leven niet te serieus te nemen, was Ma meer dan een uitvinder. Hij was een meester in het maken van de kunst van het nutteloze.